Deze opmerking hoorde ik tijdens de onlangs gehouden bijeenkomst voor lotgenoten in rouw, december 2021.

Rouwverwerking betreft niet alleen degenen die iemand verloren aan de dood. Het betreft ook degenen die iemand verloren aan het leven. Dat kan door echtscheiding, maar ook door andere verbroken of verstoorde relaties, zoals die tussen ouders en kinderen. 

De aanhef van dit stukje geeft aan dat deze vorm van rouwverwerking soms gecompliceerder is dan wanneer je iemand verliest aan de dood. Hoewel dit laatste, zoals we allemaal weten, ook heel ingrijpend is, is de verwachting dat het naarmate de tijd verstrijkt een plaats kan krijgen in iemands leven. Degenen echter die iemand verloren aan het leven, kunnen van tijd tot tijd weer enorm geconfronteerd worden met de persoon die ze door omstandigheden moesten loslaten, omdat die persoon nog in leven is. De pijn van doorstane moeilijkheden kan weer oplaaien, maar er kan ook een ongegronde hoop zijn dat de relatie hersteld kan worden. Dit brengt veel worsteling met zich mee. Het christelijk belijden streeft naar harmonie en het oplossen van problemen. Iemand die met deze dingen worstelt, krijgt nogal eens het advies om te werken aan het herstel van de relatie. Maar in veel gevallen is dat niet mogelijk. Ik pleit hierbij voor begrip en acceptatie ten aanzien van mensen die met deze dingen te maken hebben in hun leven. Bid voor hen en zie hen als volwaardige leden van de gemeente. En hen die het betreft, wil ik toevertrouwen aan onze hemelse Vader. De dagelijkse omgang met Hem maakt dat je de dingen in het juiste perspectief leert zien en dat je in Gods geborgenheid verder mag gaan. Romeinen 8 zegt dat niets of niemand ons kan scheiden van de liefde van God in Christus Jezus. Dit wens ik u en ons allen toe.

 

Namens het Rouwpastoraat,

Christel van Herk, coördinator